Αργιλόροια συγκόλληση (επίσης γνωστή ως εξώθερμη συγκόλληση) είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιεί το υπερθερμανμένο τετηγμένο μέταλλο που παράγεται από την εξώθερμη αντίδραση μεταξύ οξειδίων μετάλλων και μεταλλικού αλουμινίου για τη θερμότητα και τη σύνδεση των μετάλλων.

Συγκολλημένη αντίσταση στην άρθρωση. 4×10⁻⁴ Ω;

Η ισχύς της συγκολλημένης άρθρωσης υπερβαίνει το φορτίο-χωρητικότητα που φέρει τον χαλκό-Κύριο πυρήνα μετά τη συγκόλληση.

Η εξωθερμική συγκόλληση προέκυψε από τον 19ο αιώνα, όταν ο H. Goldschmidt ανακάλυψε ότι η σκόνη αλουμινίου και τα μεταλλικά οξείδια θα μπορούσαν να υποβληθούν σε εξώθερμη αντίδραση που ξεκίνησε από μια εξωτερική πηγή θερμότητας, η οποία θα διατηρηθεί στη συνέχεια κάποτε ξεκίνησε. Ο τύπος γενικής αντίδρασης είναι: οξείδιο μετάλλων + Αλουμίνιο (σκόνη) → Οξείδιο αργιλίου + Μέταλλο + Θερμότητα